حشیش، بنگ یا چَرس ماده‌ای‌ست که از صمغ گیاه شاهدانه به‌دست می‌آید. تفاوت حشیش با ماری‌جوآنا در این است که ماریجوانا از برگ و گل خشک‌شدهٔ گیاه شاهدانه حاصل می‌شود. گُل یا ماری جوآنا همان طور که از نام آن پیداست از گل و برگ های بالای گیاه کاملا بالغ شاهدانه ساتیوا تهیه می شود. برگ های این نوع از شاهدانه سرسوزنی هستند. نشئگی حاصل از تدخین ماری جوآنا حدودا سه تا شش برابر از دیگر بخش های شاهدانه ساتیوا و دیگر انواع گیاه شاهدانه بیشتر است!
ترکیبات مؤثر در حشیش کمابیش همان ترکیبات سایر قسمت‌های گیاه شاهدانه با خلوص بالاتر است. برگ و جوانه این گیاه گراس نامیده می‌شود. روغنی که از صمغ شاهدانه تهیه می‌شود، نوع خالصی از ماده سایکواکتیو تی‌اچ‌سی محسوب می‌شود که از شاهدانه به دست می‌آید. تأثیر حشیش، ناشی از تتراهیدروکانابینول (THC) است که یک انتئوژن به‌شمار میرود.
روش‌های گوناگونی برای مصرف حشیش وجود دارد. کشیدن حشیش با استفاده از چپق، قرار دادن بر روی قاشق داغ، به روش چیلیم و شایع‌تر از همه به صورت سیگاری در ترکیب با تنباکو یا گراس است. در کشور افغانستان نوعی مخلوط نوشیدنی از مواد مختلف و روغن شاهدانه ماده می‌سازند و مصرف می‌کنند که تأثیرات متفاوت از مصرف تدخینی است و از مدت اثر بیشتری برخوردار است.
بزرگ‌ترین مراکز تولید حشیش در جهان، کشورهای نیجریه, جامایکا, کلمبیا, مکزیک, افغانستان, مراکش و پاراگوئه هستند و استرالیا، ایالات متحده آمریکا و کانادا هم بیشترین تعداد مصرف‌کنندگان حشیش و گراس را در خود جای داده‌اند
حشیش در سده‌های میانه در جهان اسلام در ابعاد وسیعی مورد مصرف بود. کشیدن حشیش احتمالاً قبل از آشنایی با توتون رایج شده‌است. یافته‌های باستان‌شناسانه در اتیوپی استعمال حشیش به وسیله قلیان در سده چهاردهم میلادی را نشان می‌دهد. البته سابقه مصرف دارویی حشیش در شرق مدیترانه به اواخر هزاره دوم پیش از میلاد بازمی‌گردد.در تاریخ معاصر خاستگاه حشیش افغانستان(۷۸٪) و پاکستان(۱۶٪) است. حشیش در این دوران(هزاره دوم پیش از میلاد) به عنوان دارویی برای آسان ساختن زایمان مورد استفاده بود. بقایای تتراهیدروکانابینول در گورستانی متعلق به سده چهارم میلادی در نزدیکی اورشلیم پیدا شده‌است. حشیش و سایر داروهای مخدر در جوامع مسلمان، جایگزینی برای مشروبات الکلی بودند که در قرآن ممنوع اعلام شده‌بود.
حشیش در ایران باستان
منگ یا بنگ (هندی: भांग، bʱa:ŋɡ) مادهٔ مخدری بوده‌است که در ایران باستان در پزشکی و نیز در مراسم مذهبی مورد استفاده قرار می‌گرفته‌است. در اوستا این واژه به صورت بنگهه و در زبان سانسکریت بهنگا و در زبان پهلوی به منگ برگردانیده شده‌است. در وندیداد آمده، کسی کنیزی را آبستن کرد و آن مرد گفت چارهٔ کار را از پیرزنی بپرسید و آن زن نیز برای تباه کردن بچه، برای او منگ یا داروی دیگر آورد. هم مرد و هم کنیز و هم پیرزن گناهکار هستند. در بندهشن، منگ داروئی است که نخستین جانور سودمند پیش از آنکه گرفتار خشم اهریمن گردد بوسیلهٔ آن نابود گردید. در ارداویراف‌نامه آمده که به ارداویراف مقدس برای سیر در جهان دیگر، موبدان می ومنگ دادند و او سیر خود را در جهان دیگر آغاز کرد و پس از بازگشت گزارش خود را به همکیشان داد.
فواید حشیش
بهتر است بدانید که این مطالب دلیلی بر تایید مصرف حشیش نمی باشد چرا که حشیش نوعی ماده مخدر است و استفاده آن به شکل سیگار ضرر های خاص خودش را دارد اما در این مقاله قصد بر آن است که در مورد فواید خوراکی و غیر دودی حشیش صحبت شود:
۱-تاثیرات روانی کمتر
گیاه حشیش در رده گونه گیاهی قرار می گیرد که معمولا آن را شاه دانه می نامند ولی یک تفاوت اصلی با ماری جوانا دارد. ماری جوانا یی که از گیاه شاهدانه تهیه می شود دارای ترکیب به نام دلتای نه می باشد که اثر روانگردانی را ایجاد می کند. مقدار این ماده در درون حشیش اما به اندازه ای نیست که بتواند آن تاثیر روانگردان را داشته باشد. به این صورت هر چه فردی بیشتر حشیش مصرف می کند فقط دچار سردرد و نه نشئگی می گردد.
۲-فواید حشیش |ارزش غذایی بالا
شاید تاکنون واژه ابر غذا را شنیده باشید که در مورد برخی از ترکیبات غذایی استفاده می شود اما در مورد حشیش کاملا درست است. حشیش دارای نسبت امگا۳ به امگا۶ در بین دیگر اسید های چرب می باشد. این روغن حاوی امگا در جسم انسان تولید نمی شود اما برای او بسیار لازم بوده و بهتر است به شکل مکمل های غذایی استفاده شوند. این چربی های مناسب سبب بهبود عملکرد و سلامت سیستم قلبی عروقی شده و با کلسترول نامناسب مبارزه می کند. برای دریافت مشاوره تغذیه کلیک کنید. این گیاه که خیلی ها آن را پروتئین خالص می نامند بسیار بالاتر از گیاه کتان و چیا پروتئین دارد که بسیار هم راحت هضم می گردد. علاوه بر این حشیش دارای فیبر خوراکی است که در بهبود وضعیت سیستم گوارشی مفید بوده و به علت داشتن مقادیر زیادی ویتامین مواد معدنی و آنتی اکسیدان نوعی ترکیب غذایی خوب به حساب می‌آید.
۳-پروتئین گیاهی و نیاز به اب پایین
حشیش نوعی ترکیب پروتئینی غنی بوده که دارای آمینو اسید های حیاتی و غیر حیاتی است و آن را به یک منبع مناسب تامین پروتئین تبدیل کرده است. بیشتر از ۶۵ درصد پروتئین آن را پروتئین های آلبومین شکل می دهند که بالاترین میزان این دو پروتئین در بین گیاهان به شمار میرود. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه غذای کامل کلیک کنید. در برابر ذرت کتان سویا گندم و برنج، حشیش آب کمتری هم احتیاج دارد. مثلاً در مقایسه با کتان حشیش به ۹ میلیون لیتر آب کمتری برای رشد احتیاج دارد. این گیاه پنج برابر بیشتر از درختان دی اکسید کربن را جذب کرده و به این صورت چیز عجیبی نیست که کاشت آن در بسیاری از مناطق دنیا در حال افزایش است.
۴-فواید حشیش |کاربردهای غیرخوراکی
حشیش کاربرد زیادی دارد. این گیاه نه فقط نوعی ترکیب غذایی به شمار می رود بلکه از آن می توان برای تهیه پارچه، سوخت های زیستی، ساخت مصالح، دارو و پلاستیک هم استفاده کرد. کمپانی مرسدس بنز از حشیش به شکل جایگزین جانشینی برای فلزات و پلاستیک مصنوعی مصرف شده در خودروهایش استفاده می کند. دانه گیاه حشیش به شکل نوعی ماده غذایی پرمصرف است که می‌توان از آن برای تهیه روغن یا پودر پروتئین و آرد استفاده کرد. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه حشیش چندروز در بدن می ماند کلیک کنید. انواع گونه های مختلف گیاه شاهدانه به وضعیت نگهداری و پرورش گوناگونی نیاز دارند. بنابراین پرورش آن در برابر دیگر گونه‌های شاهدانه مانند ماری جوانا می تواند سبب گرده افشانی ترکیبی گردد که بالاخره به ایجاد ماده‌ای با قدرت روان گردنی خیلی کم محدود می‌شود که مناسب مصرف کنندگان ماریجوانا نیست. به این صورت می توان بیان کرد که تهیه کنندگان ماری جوانا حشیش را نمیخواهند اما کارشناسان بهداشتی آن را ترجیح می دهند.
