نام اصلی این فیلم کُدا است، مخفف عبارت “فرزند والدین ناشنوا”. (Child of Deaf Adults)  این فیلم بخاطر موضوع و بازیگران ناشنوایش تحسین شد و بردن این جایزه برای این فیلم مستقل و کم‌هزینه موفقیت بزرگی بود.

یکی از بازیگران این فیلم مارلی متلین بود، اولین هنرپیشه ناشنوا که ۳۵ سال پیش برنده اسکار شد، و دیگری تروی کاتسور که برنده جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد.

کاتسور با زبان اشاره بعد از دریافت جایزه صحبت کرد (معنای اشاره‌‌های او پخش می‌شد) و اسکار خود را به “جامعه ناشنوایان، فرزندان ناشنوایان و جامعه معلولان” تقدیم کرد و گفت “این لحظه ماست.”

نقش دختر ۱۷ ساله این فیلم را امیلیا جونز، بازیگر بریتانیایی بازی کرد. او به بی‌بی‌سی گفت: “باورم نمی‌شود. راستش باورم نمی‌شد. وقتی نام فیلم را صدا زدند، هیچیک از ما باورمان نمی‌شد. من از همه کسانی که این فیلم را تماشا کردند و آن را دوست داشتند و از آن حمایت کردند، سپاسگزارم. از خوشحالی انگار روی ابرها پرواز می‌کنم.”

موفقیت ناشنوای خانواده در واقع سبب شد اپل‌تی‌وی، بجای نتفلیکس، اولین برنده اسکار بهترین فیلم برای فیلمی با پخش اینترنتی بشود.

فیلم نتفلیکس، قدرت سگ، از ۱۲ جایزه‌ای که نامزد شده بود فقط یکی را برد، جایزه بهترین کارگردانی برای جین کمپیون.

این فیلمساز نیوزیلندی سومین زن برنده بهترین کارگردانی در تاریخ ۹۴ ساله جوایز اسکار است.

همچنین این اولین بار است که دو زن در دو سال متوالی برنده جایزه بهترین کارگردانی اسکار می‌شوند.

کلویی ژائو سال گذشته با فیلم سرزمین خانه‌به‌دوش‌ها برنده بهترین کارگردانی شده بود.