یک تیم بین المللی از پژوهشگران به رهبری مونگو فراست از مرکز تحقیقات SLAC در کالیفرنیا با استفاده از برنامه لیزر الکترون آزاد پرتو ایکس اروپا بینش جدیدی در مورد تشکیل باران الماس در سیارات یخی مانند نپتون و اورانوس به دست آورده است. نتایج همچنین سرنخ هایی از شکل گیری میدان های مغناطیسی پیچیده این سیارات ارائه می‌دهد.
دانشمندان در کار قبلی روی لیزرهای اشعه ایکس، کشف کردند که الماس باید از ترکیبات کربن در داخل سیارات گازی بزرگ تشکیل شود، زیرا فشار زیادی در آنجا حاکم است. سپس این سنگ‌ها به صورت بارانی از سنگ‌های قیمتی از لایه‌های بالاتر به داخل سیارات فرو می‌روند.
اکنون یک آزمایش جدید در برنامه پژوهشی لیزر پرتو ایکس نشان داده است که تشکیل الماس از ترکیبات کربن در حال حاضر در فشارها و دماهای کمتر از حد تصور شروع می شود. برای سیارات گازی، این بدان معنی است که باران الماس در عمق کمتری از آنچه تصور می شد شکل می گیرد و بنابراین می تواند تأثیر قوی تری بر شکل گیری میدان های مغناطیسی داشته باشد.
علاوه بر این، بارش الماس در سیارات گازی که کوچکتر از نپتون و اورانوس هستند و مینی نپتون نامیده می شوند نیز امکان پذیر است. چنین سیاراتی در منظومه شمسی ما وجود ندارند، اما به صورت سیارات فراخورشیدی خارج از آن رخ می دهند.
باران در مسیر خود از لایه های بیرونی به درونی سیارات، الماسی می تواند گاز و یخ را به درون خود بکشاند و باعث ایجاد جریان های یخ رسانا شود. جریان سیالات رسانا به عنوان نوعی دینام عمل می کند که از طریق آن میدان های مغناطیسی سیارات تشکیل می شود.
فراست می گوید: «باران الماس احتمالاً بر شکل گیری میدان های مغناطیسی پیچیده اورانوس و نپتون تأثیر می گذارد.»
نتایج این تحقیق در مجله نیچر منتشر شد.
